Türkçeye çevrildiğinde sıradan anlamına geliyor.

Gelelim konuya.

Casuals altkültürü 1950 yıllarında ABD'den İngiltere'ye gelen kendilerine özel giyim tarzına sahip gençlik akımı. 1970 ve 1980 yıllarında ingiliz tribünlerine şıçrayan bu akım genelde Holiganlar sahip çıkmıştır.



Bilindiği gibi İngiltere futbolun anavatanı ve aynı zamanda holiganizmin dünyaya yayıldığı ülke.

Polislerin dikkatini çekmemek için avrupanın en pahalı tekstil markalarını taşıyan holiganlar "Casuals" giyim tarzını bir altkültür(subculture) haline getirip tribünlere taşıdılar.

O yıllarda emniyet güçlerinin gözleri sürekli Skinheads(Dazlak Kafalılar) üzerindeydi. Sıradan giyim tarzları ile ortada dolaşan ve avrupanın en pahalı giyim markalarını taşıyan holiganlar pek göze çarpmıyor, kimse farkına varmıyordu.

En pahalı markalar demişken onlardan bazıları:

Fila, Stone Island, Fiorucci, Adidas, Pepe, Benetton, Sergio Taccini, Ralph Lauren, Lyle&Scott, Le Coq Sportif, Ben Sherman, Fred Perry, Lacoste, Kappa, Pringle, Burbery ve Slazenger.

Gördüğünüz gibi hiçte öyle yabana atacak markalar değil ve hepsi el yakıyor.

Şimdi soruyorsunuzdur bu adamlar parayı nerden bulup böyle pahalı markalar satın alıyorlardı.

İngiliz milli takımı ve klüp takımlarının (Liverpool,Nothingham Forest,Westham United vs.) yurtdışına deplasman yapan holiganlar gitikleri ülkerlerde olay çıkarıp mağazaları yağmalıyorlardı. Normal yollardan satın alınması sıradan vatandaş için neredeyse imkansız olan bu markalar ile tepeden tırnağa kuşanmak 4 kişilik ailenin aylık bütçesi.

Futbolun sanayileşmesiyle klüpler gelir kaynağı üretme zorunda kaldılar. Örneğin Merchandising. Casuals alt kültürü günümüzdeki Merhandising den değişik bir tarz daha çok sıradan giyinme. Merchandising ilk başta kulüblere gelir kaynağı sağlayan endüstriyel futbolun sanayi ürünü haline gelmiştir. Kulüp renklerinin ön plana çıktığı aynı zamanda sponsorların reklamları ile donatılmış giyisiler Fan'lar arasında büyük beğeniyle taşınır. Futbola ve gönül verdiği kulübe damardan bağlı olanlar genelde "Casual" giyinir ve renklerini fazla öne çıkarmaz,zaten kalbine kazımıştır.

Erdal Güngör

Spion Kop, Güney Afrikada bir dağ. 1899-1902 Güney Afrika savaşında Spion Kop dağı eteklerinde yüzlerce İngiliz askerleri hayatını kaybetmiş. Ölen askerlerin çoğu Liverpool'u olduğundan dolayı Liverpool Kulübü Anfield Road stadının güney batı tribününe KOP adını vermişler.



Günümüzde KOP denildiğinde akıllara FC Liverpool ile özdeşlemiş The Reds taraftar oluşumu geliyor.



KOP tribünü 1964 yılında dünyaca üne kavuştu. BBC tv kanalı Liverpool klübünün şampiyonluk maçından yaptığı çekimler tüm dünya sinemalarında gösterime sunuldu. Bu görüntülerde tüm stat "You'll Never Walk Alone" parçasını hep bir ağızdan söyleyerek şampiyonluklarını kutluyorlardı.

Bana sorarsanız You'll Never Walk Alone parçası 2005 yılında İstanbulda oynanan FC Liverpool-AC Milan şampiyonlar ligi finalinde doruk noktasına ulaşmıştır. İlk yarısı Milan lehine 3:0 biten maçın devre arasında tüm Liverpool tribünleri hep bir ağızdan 15 dakika susmadan bu parçayı söyleyerek takımlarına büyük moral verdi. İkinci yarı sahaya çıkan Liverpool maçı 3:0'dan 3:3'e çevirerek, uzatmalarda gol sesi çıkmayınca penaltı atışlarında Milanı mağlup ederek Şampiyonlar Ligi kupasını müzelerine taşıdılar.

You'll never walk alone parçasının hikayeside ilginç. Şarkı 1945 yılında Oscar Hammerstein ve Richard Rogersin yazdığı 2 perdelik Carousel adlı bir Broadway müzikalinde ilk kez söylendi. Birinci perde de savaşta kocasını kaybeden hamile kadına destek ve moral vermek için. İkinci perde de doğan kızın 15 yaşında okulu bitirip hayata atılmaya karar verdiği sahnede söylendi. 

Parçayı hit yapan sanatçı aynı yılda Frank Sinatra. 1963 senesinde Liverpool'u grup Gerry and the Peacemakers parçayı tekrar seslendirdi ve hit listelerine girmesini başardı. You'll never walk alone KOP tribününün efsaneleşmesi 1964 yılına dayanıyor. Liverpool iç saha maçları öncesi statta İngiltere hit listeleri çalınırdı. Yine bir iç saha maçında You'll never walk alone parçası çalınırken elektrikler kesilir. Bunun üzerine KOP tribünü seyircileri şarkıyı kaldığı yerden söylemeye devam eder ve bu gelenek haline gelir her iç saha maçlarında söylenir.

Erdal Güngör