(Romanı baştan takip için buradan >>> Münferit, Bir Ultras Romanı)

Tren gece karanlığı içinde hızla ilerlerken bende gelen e-mailleri okumakla meşguldüm. Uykum kaçmıştı ve Lugano’ya birkaç saat daha vardı.

“Selam puşt, bende unuttuğun yazılarını yolluyorum. Kendine dikkat et dostum bol şans, hoşça kal.

Sevgiler Saveiro”

Münferit Manifestosu

Normalde gruba takılıp otobüs ya da trenle deplasmana gidiyorduk. Çoğu kez kulüp özel tren ayarlıyordu, ta ki Salerno tayfası Piacenza dönüşü treni ateşe verene kadar. Mentalita ULTRAS#23 Kuzeyden Güneye

Nedense o gün grupla birlikte gitme niyetimiz yoktu. Osuruk, ayak ve ter kokusuna bürünen kompartıman, içerde cigara dumanından komaya girenlerin arasında onca yolu çekmek işimize gelmiyordu.  Hele o klasikleşmiş Ultra’ mevzularına girmeye havamızda değildik. Esrardan, alkolden kendini kaybetmiş, yol boyu tezahüratlar söyleyerek kafa siken biriyle yan yana beş yüz kilometre yolculuk eziyetine canımız istemiyordu. Birde otobüste televizyon ve DVD varsa tam hapı yutuyorsun, saatlerce porno filmi seyrederek kalkık sikle yolculuk yapmak bir erkek için eziyet. Şehir girişinde polisin eskortuna takılıp iki saat şehir turu yaptıktan sonra maça girmeye niyetimiz yoktu.

Hayır, bu sefer kendi dalgamıza takılıp, kendi işimizi çevirmek istiyorduk aynı eski günlerde olduğu gibi. Düşman şehirde tanınmadan dolaşıp ıssız yerde yakaladıklarımızı eşek sudan gelinceye kadar pataklamak, sonra çaktırmadan tribünlerinin bulunduğu sokağa gelip hiçbir şey olmamış gibi çay kahve içip düşman tayfanın bilenmesine tanık olmak heyecan vericiydi.

Canımız eğlenceli şeyler çekiyordu, mesela elimize geçirdiğimiz tüm uyuşturucuları çekip geceden kalan sarhoşluğumuzu biraz daha uzatmak istiyorduk. Hani diskoteğe gidersin, biraz dans edip ilk tavladığın kaltağı pompalarsın ya, ona benzer bir şey.

Bugün heyecanı biraz daha yükseltip çılgınlık ötesi işler peşindeydik. Korkudan midemizin düğümünü çözecek tozu bir fırtta burnumuza çekip, sade iki kişi dışında kimsenin haberi olmadan Bergamo tribünü içine girdik. Yanlış bir bakış, ağızdan kaçan yanlış söz Azrail’e fazla iş bırakmayacaktı. İşte biz bunu istiyorduk, basit bir eğlence, tüm şansımızı zorlayıp kaderle iddiaya girmek, sıkıcı günlük hayattan kaçmanın en güzel yolu bu olmalıydı.

Ve sonunda gözümüze kestirdiğimiz iki budalayı kalabalık içinde pataklamak heyecanımızı doruk noktasına çıkaracaktı, bunu tatmak her şeye değerdi….devam edecek