Nihayet beklediğim anons yapıldı, tren gara yanaşmış yolcularını bekliyordu. Bilgisayarımı kapatıp limonatamdan son bir yudum aldım ve yola koyuldum. Bu arada e-mail kutuma haberler yağmaya devam ediyordu, trene biner binmez ilk işim merakla yeniden laptopumu açıp okumaya koyuldum.

“Merhaba canavar

Demek terk ediyorsun buraları, sende haklısın sonunda kaçınılmaz oldu. Hepimizin olanlardan haberi var sana sonsuz destek veriyoruz yoldaş. Duydum yeni bir şeyler organize etmek istiyormuşsun, benim fikrimi biliyorsun şahsen karşıyım ama bunu anca sen başarırsın, bol şans. Sana anlatacak hikâyem yok dostum, onun yerine 25 yıldır yürüdüğüm yolu kendi açımdan nasıl gördüğümü anlatacağım.

Maraton tribünden yükselen tek ses T…O

Kucak dolusu sevgiler.”

ULTRAS

Biz Ultrayız. Halkın içinden çıkan hafta sonu savaşçıları, yer altından geçen nehirlerin akıntılarında boğuşan isimsiz kahramanlar. Biz hergeleyiz, toplumsal şiddetin doğurduğu yaramaz çocuklar. Size göre bizim bu dünyada yerimiz yok, ama her şeye rağmen bizler stat varoşlarında yaşamımızı sürdürmeye devam ediyoruz.

Biz futbolsever değiliz, biz Ultrayız! Futbolseverlerin fan kulüpleri olur, uydu yayınları, janjanlı kulüp ürünleri, yıldız oyuncularla çekildikleri hatıra resimler. Biz Ultrayız, böyle boktan işlerle uğraşmayız.

Biz Ultrayız, tek amacımız takımımızı sonuna kadar desteklemek, kargaşa ve şiddet dolu çatışmalardır bizim dünyamız.

Biz Ultrayız, sandığınız gibi cahil değiliz, kavgalarımız cahillik kaldırmaz. Bizi tanımayanlar, bu hareketi derinden yaşamayanlar hissettiklerimizi asla bilemezler. İnsanların doldurduğu tribünün kaynar kazana dönüşmesi, atkılarla yüzlerini kapatan, bir elinde yanan meşale öbür elinde sopa, zincirle polislere meydan okumaya her an hazır gizemli yaratıklar.

Esas cahil sizlersiniz! Sizler, Pazar günleri sevgilinizle el ele parklarda gezerken, annenizin mis gibi yemeklerini midenize indirirken. Bizlerde o sırada büyüleyici çatışmalar içinde, rakip taraftarları taşıyan otobüsleri taşlayıp ardından polis piçlerine düzenlediğimiz saldırılarla meşgulüz!

Sizin gibi cahiller, her tribünün o kentin tarihi parçası olduğunu bilemez. Çeyrek asır bir pankartın arkasında duran insanların aynı yaşıtlarıyla girdiği kavgaları, hurdaya çevirdikleri polis araçlarını, ateşe verdikleri tribünlerin sebeplerini anlayamazsınız.

Açık konuşayım, Ultraların tek amacı farklı renklere sahip taraftarların ağzını burnunu kırmak. Gençken M…no’ya gitmiştim, feci dayak yedim. Sonra üzerinde “Ultras” yazılı atkı satın aldım, karşı tarafa aynı yolda yürüdüğümü göstermek içindi. Bir daha seferinde yine dayak yiyince bu defa elime sopa geçirip karşı saldırıya geçtim.

Şimdi soruyorsundur kendine, “bu adamın beyni var mı?”

Benim beynim yok! Yaşadığım dünya içinde böyle şeyler geçersiz. Bizim dünyamızda tek geçerli olan yumruklardır. Beyin, sette duranlara lazım tezahüratları başlatanlara, onlar bizim ne yapacağımıza karar verir, bizde uygularız.

Ben değişik birisiyim, işsiz, uyuşturucu bağımlısı, çöplük yıldızında yaşayan bir hamamböceği. Bu lanet olası dünya bize şiddettin içinden daha çok şiddettin doğduğunu öğretti. Ve bu dünyada farklı renklere gönül verenler karşılıklı saygı duysalar da daima birbirinden nefret ederler!

Biz Ultrayız, yaşayan son savaşçılar…..devam edecek