1979 senesinde "Lotta Continua" hareketinin dağilması sol görüşlü Ultra gruplarını etkiledi. Büyük grupların parçalanması ve tribünlerin çehresinin değişmesiyle birlikte bazı gruplarda partici zihniyet ortaya çıkmaya başladı. Ultralar, medyanın yanı sıra aşırı sağ partilerinde odak noktası oldu. Gerçi Inter tribünlerinin Boys SAN oluşumu da aşırı sağcıydı ama onlar parlamento dışı görüşe sahiptiler ve 1920 yıllarında sokakta ortaya çıkan faşist ideolojiyi savunuyor, sağ görüşlü partilerin hiç birine güvenmiyorlardı.

Kafanız karışmasın bunlar önemli detaylar, Boys SAN gibi sağcı tribün oluşumları siyasi görüşlerini tribüne taşımıyor sade gerektiğinde kendi üsluplarınla tepki veriyorlar, aynısını solcular yapıyor. Kısacası kulüp her şeyden önce geliyor siyaset ikinci plandaydı. Fakat tüm bu detayları kimse önemsemedi, sosyolojik ve siyasal sebeplerin yanı sıra medyanın büyük katkısınıda eklersek kısa süre sonra tüm Ultra hareketine faşist damgası vuruldu. Maalesef o yıllarda statlarda sayısı artan pankartların arasında sıkça Nazi sembollü pankartlarda görülüyordu, malum buda medyanın ilgisini çekmişti.

Futbolu yönetenler Ultraları ilk başta düşman görmediler, nede olsa hepsi full time taraftardı ve  her türlü şartta tribün kovalıyorlardı. Sesli ve görüntülü destek vererek statları renklendiriyorlardı, en önemlisi maddi potansiyel oluşturuyorlardı.  

Zamanla artan şiddet olayları Ultras oluşumlarını avantaj sananlar bir anda bu önemli potansiyelin kulüplere dezavantaj olduğunun farkına vardılar. Zira hala 12. Adamdan renkli tribünlerden aslan taraftarlardan bahsediyordu ama çıkan olaylardan dolayı kulüplerin aldıkları cezalar yöneticileri fazlasıyla rahatsız etmeye başladı. Olaylara önlem amaçlı tribünleri kontrol altına almaya çalışan Başkanlar yanlış yöntemlerle yangına körükle gitmeye başladılar. Bedava bilet verdiler açıktan ürün pazarlamalarına müsaade ettiler ama bir türlü olaylar dinmiyor taraftarın bileğini bükemediler.

Bundan en fazla ağzı yanan kuşkusuz Berlusconi oldu. “Yönetim-Futbolcu-Taraftar” modeliyle Ultraları yeni oluşan eğlence sektörü futbolun içine çekerek pazarlamak istedi. Başaramadı, bunun tek nedeni FDL ve Brigatte Rosseneri oluşumları ile kendi siyasi görüşünün ters düşmesidir. İ

lk geldiği günden itibaren tribünlerin direnişiyle karşılaşan Berlusconi’nin en büyük hayali San Siro’ya misafir takım taraftarlarını almayıp, stadın tümünü siyah kırmızı görmekti. Neo-liberal faşist Berlusconi’nin bu hayalleri hiçbir zaman gerçekleşmedi, de Falchi cinayetini işleyenlere bedava bilet verdiği dedikoduları yayılınca pes etti. Bu yüzden tüm İtalyan tribünlerine sağcı damgası vurulması saçmalık. AC Milano Curva-Sud önemli örnektir, tribünler marjinalleştirildi mi biteceklerini biliyorlardı ve dağılmalarının nedeni bu yüzden ama ona dizinin en sonunda değineceğim.

Maalesef ülkemizde son üç yıldır “Yönetim-Futbolcu-Taraftar” modelini Galatasaray uyguluyor. Ve ne yazık ki bazı Galatasaray taraftarları farkına varmadan futbolu eğlence sektörüne devşirmeye çalışanların kuklası oldular. Son yapılan pankarta verilen emeğe sonsuz saygılıyım ama öyle bir sunumu var ki sanki Hollywood’a film çevirmişlerde pankartı yapanların isimleri aynı film afişlerinde olduğu gibi tek, tek yazılmış. Kimsenin darılmaya hakkı yok, çoğunuzun da bildiği gibi Tribün kültürünün en önemli kurallarından birisi mütevazılıktır! Arkadaşlar bu tutumlarıyla sade Galatasaray’ımızın değil tüm Türk Tribün kültürünü küçük düşürerek yeni nesillere kötü örnek oluyorlar. Ama şunu herkes iyi bilsin o kişiler Galatasaray tribününün genelini temsil etmiyor sade ufak bir azınlık, maçlara sık gelen birkaç fanatik seyirci…devam edecek